SREEjith K S @ My Writings

മായ അന്ധയായി ജനിച്ചു. ലോകത്തിന് രൂപങ്ങളോ നിറങ്ങളോ വെളിച്ചമോ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല - ശബ്ദങ്ങളോ സുഗന്ധങ്ങളോ ഊഷ്മളതയോ മാത്രം. എന്നാൽ കാഴ്ചയിൽ അവൾക്ക് കുറവുണ്ടായിരുന്നത് അമ്മ കാഴ്ചയിലേക്ക് മാറ്റി. മുൻ കലാകാരിയും ശാസ്ത്ര അധ്യാപികയുമായ അവളുടെ അമ്മ, മായയെ എല്ലാം പഠിപ്പിക്കുക എന്ന ദൗത്യം ഏറ്റെടുത്തു - ഓരോ ഇലയും, എല്ലാ മേഘവും, എല്ലാ ഋതുവും, എല്ലാ നിറവും. "ഇതാണ് ആകാശം," മായ മുഖം മുകളിലേക്ക് ചായുമ്പോൾ അവൾ മന്ത്രിക്കും. "ഇത് വിശാലമാണ്. തുറന്നിരിക്കുന്നു. അനന്തമായി തോന്നുന്നു. അത് വ്യക്തമാകുമ്പോൾ, അത് ഇളം നീലയാണ്. മഴ അടുക്കുമ്പോൾ, അത് ഇരുണ്ട ചാരനിറമാണ്, മൃദുവായ മുഴക്കത്തോടെ." മഴവെള്ളം, ഉണങ്ങിയ ഇലകൾ, പൂക്കളുടെ ഇതളുകൾ, പരുക്കൻ മരത്തിന്റെ പുറംതൊലി എന്നിവ തൊടാൻ അവൾ മായയെ അനുവദിച്ചു. ഓരോ വസ്തുവിനും ഒരു കഥ ഉണ്ടായിരുന്നു. ഓരോ നിറത്തിനും ഒരു മാനസികാവസ്ഥ ഉണ്ടായിരുന്നു. പച്ചയ്ക്ക് പുതുമയും തണുപ്പും ഉണ്ടായിരുന്നു - ചതഞ്ഞ പുതിനയില പോലെ. മഞ്ഞയ്ക്ക് ചൂടുള്ളതായി തോന്നി, അവളുടെ കൈപ്പത്തിയിലെ പ്രഭാത സൂര്യനെപ്പോലെ. ഒരു അരുവിയുടെ ശബ്ദം പോലെ, നീല ശാന്തമായിരുന്നു. ചുവപ്പിന് ഭാരം ഉണ്ടായിരുന്നു...

പുലർച്ചെ സൂര്യൻ പച്ചപ്പുള്ള പച്ചക്കറികളുടെ നിരകളിൽ മൃദുവായ നിഴലുകൾ വരച്ചു. വായുവിൽ പുതുമയുള്ള മണ്ണിന്റെയും മഞ്ഞുതുള്ളികളുടെയും ഗന്ധമുണ്ടായിരുന്നു, ഇലകളുടെ മൃദുലമായ മർമ്മരം അനിലിനുള്ളിലെ സമാധാനവുമായി പൊരുത്തപ്പെടുന്ന ഒരു സിംഫണി സൃഷ്ടിച്ചു. ലളിതമായ വെളുത്ത ധോത്തിയും അയഞ്ഞ ഷർട്ടും ധരിച്ച്, അയാൾ നഗ്നപാദനായി നടന്നു, കാലിനടിയിലെ തണുത്ത ചെളി അനുഭവപ്പെട്ടു - ഇപ്പോൾ ഇതാണ് അദ്ദേഹത്തിന്റെ ദിനചര്യ. ഒരു കറുത്ത ആഡംബര കാർ അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഗ്രീൻഹൗസിനടുത്ത് വന്നുനിന്നു. നന്നായി വസ്ത്രം ധരിച്ച ഒരു ബിസിനസുകാരൻ പുറത്തിറങ്ങി,  അനിലിന്റെ പ്രകൃതിദത്ത കൃഷി രീതികൾ കാണാൻ വന്നിരുന്നു. ആ മനുഷ്യൻ പുഞ്ചിരിച്ചുകൊണ്ട് അവന്റെ അടുത്തേക്ക് നടന്നു. "താങ്കൽ ആയിരുന്നോ ഈ മനോഹരമായ ഫാമിന്റെ ഉടമ അനിൽ?"  ആ മനുഷ്യൻ കൈ നീട്ടി ചോദിച്ചു. "അതെ, അത് ഞാനാണ്," അനിൽ മറുപടി പറഞ്ഞു, കൈ കുലുക്കി. "നിങ്ങളുടെ ഫാം അതിശയകരമായി തോന്നുന്നു. എത്ര പ്രകൃതിദത്തമായ കൃഷിരീതി. നിങ്ങൾ വളരെ സംതൃപ്തനാണെന്ന് തോന്നുന്നു... എനിക്ക് കൗതുകമുണ്ട്, നിങ്ങൾ എപ്പോഴും ഒരു കർഷകനാകണമെന്ന് സ്വപ്നം കണ്ടിരുന്നോ?" അനിൽ മൃദുവായി ചിരിച്ചുകൊണ്ട് ക...

നിശബ്ദ രക്ഷപ്പെടൽ ജീവിതത്തിന്റെ തിളക്കമുള്ള നിറങ്ങൾ അപകടത്തിന്റെ നിഴലുകളുമായി കൂട്ടിമുട്ടിയ ഇന്ത്യയുടെ ഹൃദയഭാഗത്ത്, ലാൽ അനിശ്ചിതത്വത്തിന്റെ ഒരു കെണിയിൽ അകപ്പെട്ടു. 1995-ൽ, തുണി വ്യവസായത്തിലെ ഒരു വാഗ്ദാനമായ മാർക്കറ്റിംഗ് എക്സിക്യൂട്ടീവായി അദ്ദേഹം സ്വയം സ്ഥാപിച്ചു. മികച്ച തുണിത്തരങ്ങൾ വാങ്ങുന്നതിനായി, വിദൂര ഗ്രാമങ്ങളിലെ പ്രാദേശിക നെയ്ത്തുകാരെ കണ്ടുമുട്ടിക്കൊണ്ട് രാജ്യം മുഴുവൻ സഞ്ചരിക്കേണ്ടതിന്റെ ആവശ്യകത അദ്ദേഹത്തിന്റെ കടമയായിരുന്നു. അതൊരു സാഹസിക ജീവിതമായിരുന്നു, പക്ഷേ അപകടസാധ്യതകളുടെ ഒരു പങ്ക് വഹിച്ചു, പ്രത്യേകിച്ച് ഹാർഡ് കാഷുമായി ഇടപെടുമ്പോൾ - ഡിജിറ്റൽ ബാങ്കിംഗിന്റെ സൗകര്യത്തിന് മുമ്പുള്ള ഒരു കാലഘട്ടത്തിൽ അത് അനിവാര്യമായിരുന്നു. ഈ പ്രത്യേക യാത്ര അദ്ദേഹത്തെ ഒഡീഷയിലെ ഒരു ചെറിയ, ഒറ്റപ്പെട്ട ഗ്രാമത്തിലേക്ക് കൊണ്ടുവന്നു, അവിടെ ഒരു നെയ്ത്ത് ബിസിനസിൽ നിന്ന് ഗണ്യമായ തുക ശേഖരിക്കാൻ അദ്ദേഹം തീരുമാനിച്ചു. ഈ യാത്ര അതിജീവനത്തിന്റെ ഒരു വേദനാജനകമായ കഥയായി മാറുമെന്ന് അദ്ദേഹം അറിഞ്ഞിരുന്നില്ല. ലാൽ എത്തിയപ്പോൾ, പ്രാദേശിക നെയ്ത്ത് ബിസിനസിന്റെ ഉടമ, അനുഭവത്തിന്റെ രേഖകൾ അടയാളപ്പെടുത്തിയ മുഖമുള്ള ഒരു പരിചയസമ്...

  ഭാഗം 1: യാത്ര ആരംഭിക്കുന്നു പാളങ്ങളിൽ തീവണ്ടി ചക്രങ്ങളുടെ താളാത്മകമായ ഞരക്കം ഒരു ആശ്വാസകരമായ ഈണമായിരുന്നു, അതിന്റെ സ്ഥിരമായ സ്പന്ദനം എന്നെ എന്റെ ജീവിതത്തിന്റെ ആരവങ്ങളിൽ നിന്ന് വളരെ അകലെ കൊണ്ടുപോയി. ഒരു കാര്യം മനസ്സിൽ വെച്ചുകൊണ്ടാണ് ഞാൻ കയറിയത്: ഫിയോഡർ ദസ്തയേവ്സ്കിയുടെ കുറ്റവും ശിക്ഷയും എന്ന പുസ്തകത്തിന്റെ പേജുകളിൽ മുഴുകുക. പുസ്തകം എന്റെ ബാഗിൽ സ്പർശിക്കപ്പെടാതെ ഇരുന്നു, പക്ഷേ യാത്ര തന്നെ അതിന്റെ പേജുകൾക്കപ്പുറം പാഠങ്ങൾ നൽകുമെന്ന് എനിക്കറിയാമായിരുന്നു. ഞാൻ എന്റെ സീറ്റിൽ ഇരിക്കുമ്പോൾ, എനിക്ക് ചുറ്റുമുള്ള ആളുകളെ നിരീക്ഷിക്കാതിരിക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല. തീവണ്ടിയുടെ പരിമിതമായ സ്ഥലത്ത്, എല്ലാവർക്കും ഒരു കഥ, ഒരു ലക്ഷ്യം, ഒരു ഭാരം എന്നിവ ഉണ്ടായിരുന്നു. അവരെല്ലാം വലിയ ഒന്നിന്റെ ഭാഗമായിരുന്നു, ആ നിമിഷം തന്നെ കൂട്ടിമുട്ടുന്ന സങ്കീർണ്ണമായ ജീവിതങ്ങളുടെ ഒരു വല. നോവലിലെ നായകനായ റാസ്കോൾനിക്കോവിലേക്ക് എന്റെ ചിന്തകൾ തിരിഞ്ഞു, ജീവിതത്തിന്റെയും ധാർമ്മികതയുടെയും വലിയ ചോദ്യങ്ങളുമായി ഈ അപരിചിതന് എന്ത് ബന്ധമുണ്ടെന്ന് ഞാൻ ചിന്തിച്ചു. എന്റെ എതിർവശത്ത് ഒരു ഉയരമുള്ള മനുഷ്യൻ ഇരുന്നു, അവന്റെ കണ്ണുകൾ തീവ്രവും പറഞ്ഞറിയ...

  നളിനി അമ്മയുടെ പഴയ തകരപ്പെട്ടി തുറന്ന് അടുക്കി വച്ചിരുന്ന വസ്ത്രങ്ങൾക്കടിയിൽ നിന്ന് എടുത്ത ഒരു പഴയ ഫോട്ടോ കണ്ടെത്തി. ഓണത്തിന് എടുത്ത മക്കളുടെയും കൊച്ചുമക്കളുടെയും ഫോട്ടോ നോക്കി കുറച്ചു നേരം ഇരുന്നു. മോനെ ഇത് കണ്ടോ?, പണ്ട് ഞാൻ ഒരുപാടു വെച്ച് വിളമ്പി എല്ലാവര്ക്കും കൊടുത്തിരുന്ന ഓണക്കാലത്തു എടുത്ത ഫോട്ടോ ആണിത് , കാലത്തിനു മാറ്റം വന്നപ്പോൾ ഈ ഫോട്ടോയ്ക്കും മാറ്റം വന്നിരിക്കുന്നു, ഇതിന്റെ തെളിച്ചം ഒക്കെ പോയിരിക്കുന്നു ... ഫോട്ടോയിൽ ഒന്ന് കണ്ണോടിച്ചാൽ തന്നെ ആ ദിവസത്തെ ആഘോഷവും സന്തോഷവും ആർക്കും മനസിലാകും. ചിങ്ങ മാസത്തിനു മുമ്പ് തന്നെ തേങ്ങ ഇട്ടു, അത് മുറ്റത്തു വെയിലത്ത് ഇട്ടു ഉണക്കി , അരിഞ്ഞു പെറുക്കി കുട്ടയിൽ ആക്കി എല്ലാം കൂടെ എടുത്തു അടുത്തുള്ള കുട്ടൻ പിള്ളയുടെ മില്ലിൽ കൊണ്ട് പോയി വെളിച്ചെണ്ണ ആട്ടി വെക്കും . ആ മായം ഇല്ലാത്ത വെളിച്ചെണ്ണയിൽ കായ് വറൂത്തും , ഉപ്പേരി വറൂത്തും, എല്ലാം ശരിയാക്കി വലിയ പാത്രങ്ങളിൽ വെക്കും. മക്കൾ വരുന്നതും കാത്തു അവർക്കു ഉള്ള മുറികൾ എല്ലാം ഒരുക്കി കാത്തു ഞാൻ ഓരോ ദിവസവും നിക്കി .... അച്ചാറുകൾ എല്ലാം ഉണ്ടാക്കി പ്രത്യേകം പാത്രങ്ങളിലേക്കും മാറ്റി അടച്ചു വെക്കും , ...

ഒരു ദിവസം ജോണിന്  എംആർഐ സ്കാൻ ചെയ്യേണ്ടിവന്നു. ജോണിന് മുമ്പ് ഈ നടപടിക്രമം അനുഭവപ്പെട്ടിട്ടില്ല,  അവൻ്റെ മനസ്സ് ഭയവും അനിശ്ചിതത്വവും നിറഞ്ഞതായിരുന്നു. എംആർഐയുടെ ദിവസം എത്തി,  ഹോസ്പിറ്റൽ ജോൺ  നടപടിക്രമങ്ങൾ ആരംഭിക്കുന്നതിനായി കാത്തിരിക്കുന്നു.  ജോൺ സ്കാനിംഗ് ബെഡിൽ കിടന്നു,  ആ സമയത്ത്  ഒരു നഴ്സ് കൈയിൽ ഒരു സ്വിച്ചുമായി അവൻ്റെ അടുത്തേക്ക് വന്നു.  അത് ഒരു അലാറം സ്വിച്ച് ആണെന്ന് അവൾ വിശദീകരിച്ചു - സ്കാൻ ചെയ്യുമ്പോൾ അയാൾക്ക് എന്തെങ്കിലും അസ്വസ്ഥത തോന്നിയാൽ, അയാൾക്ക് അത് അമർത്താം.  സ്വിച്ച് കൊണ്ട് കൊടുത്തപ്പോൾ ജോണിന്  ഭയം കൂടി. മനുഷ്യനെ പേടിപ്പിക്കാൻ  ഓരോ പണി ആയിട്ടു വരും ,ജോൺ മനസ്സിൽ പറഞ്ഞു  ,   നഴ്സ് ബെഡ് ആക്ടിവേറ്റ് ചെയ്ത് എംആർഐ മെഷീൻ്റെ ഉള്ളിലേക്ക് നീങ്ങിയപ്പോൾ ജോണിൻ്റെ ഭയം ഇരട്ടിച്ചു. ശവസംസ്കാരത്തിന് തയ്യാറായ ഒരു ശവപ്പെട്ടിയിൽ തന്നെ കിടത്തുന്നത് പോലെ അയാൾക്ക് തോന്നി. സാഹചര്യത്തിൻ്റെ അസംബന്ധം അവനെ ബാധിച്ചു, ഉള്ളിൽ ചിരിക്കാതിരിക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല. എംആർഐ മെഷീൻ അതിൻ്റെ ഉച്ചത്തിലുള്ള ക്ലോങ്ങിംഗ് ശബ്ദം പുറപ്പെടുവിക്കാൻ തു...

ഇരുണ്ട വെളിച്ചം സ്ഥലം ഒരു ഉത്തരേന്ത്യൻ ഗ്രാമം, തരിശും വിജനവുമായ ഭൂമി വിണ്ടുകീറുകയും , മഴയ്ക്കായി ദാഹിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു . ആകാശം ചാരനിറമായിരിക്കുന്നു . കത്തുന്ന വെയിലിൽ ചോളപ്പാടങ്ങളുടെ വരണ്ട ഭൂമി …   കാരണം   സായാഹ്ന   സൂര്യൻ   ചക്രവാളത്തിൽ   ചൂടുള്ള   പ്രകാശം   പരത്തുമ്പോൾ, ജീവിതത്തിൻ്റെ   തിരക്കിലായിരുന്നു ആ ഗ്രാമം . ഗ്രാമത്തിൻ്റെ   ഹൃദയഭാഗത്ത് ,  ആൽമരത്തിൻ്റെ   ചുവട്ടിൽ   ഒരു   കൂട്ടം   ദളിത് ആളുകൾ   ഒത്തുകൂടി , അവരുടെ   മുഖത്ത്   സങ്കടവും   ദേഷ്യവും   ഉണ്ടായിരുന്നു .  അവരുടെ   ഇടയിൽ   രവി   നിന്നു , അവൻ്റെ   കണ്ണുകൾ   നിറഞ്ഞൊഴുകി ,  ദേഷ്യത്തിൽ   മുഷ്ടി   ചുരുട്ടി . ആൽമരത്തിൻ്റെ    താഴെയ്‌ക്ക് ഉള്ള ഒരു കൊമ്പിൽ ഒരു ഒളിത് ബാലനെ    കെട്ടി തൂക്കി ഇട്ടിരിക്കുന്നു .   അവൻ മരിച്ചിരിക്കുന്നു . വസ്ത്രത്തിൽ മുഴുവൻ ചോര പാടുക്കൾ . ഇന്നലെ വരെ കൂടെ ഓടി നടന്ന കളികൂട്ടുക്കാരൻ ച...